บอระเพ็ดพุงช้าง

ชื่อสมุนไพร : บอระเพ็ดพุงช้าง
ชื่ออื่น ๆ
: กลิ้งกลางดง, หัวสันโดษ (อีสาน), สบู่เลือด, สบู่เครือ (บางภาคเรียก)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Stephania venosa (Blume) Spreng.
ชื่อวงศ์ : MENISPERMACEAE

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :

  • บอระเพ็ดพุงช้าง ไม้เลื้อยยาวที่มีรากหัวขนาดใหญ่เจริญเหนือพื้นดิน และมักจะมีลำต้นที่เป็นไม้เนื้อแข็งมีบอระเพ็ดพุงช้างเปลือกหนาต่อขึ้นมาจากรากหัว ลำต้นที่ยังอ่อนมีลักษณะเป็นไม้ล้มลุก แห้งและเป็นร่องตามแนวยาว

 

 

 

  • ใบบอระเพ็ดพุงช้าง ใบรูปไข่กว้าง โคนใบคล้ายรูปหัวใจ คล้ายใบกระท่อมเลือด แต่เมื่อหักก้านใบไม่พบยางสีแดง คล้ายหยดเลือด
  • ดอกบอระเพ็ดพุงช้าง จะออกเป็นช่อ เป็นกระจุก ๆ
  • หัวบอระเพ็ดพุงช้าง จะมีลักษณะคล้ายกับหัวบัวบุก หัวนั้นจะเล็ก หรือใหญ่แล้วแต่อายุของว่าน

ส่วนที่ใช้เป็นยา : เถา, ก้าน, ใบ, ดอก, หัว, ราก

สรรพคุณ บอระเพ็ดพุงช้าง :

  • เถา ใช้เป็นยาขับเลือดระดู หรือใช้เถานำมาต้มกินเป็นยาขับพยาธิลำไส้
  • เถาและก้าน ใช้ดองกับสุรากิน จะทำให้หนังชาอยู่คงเฆี่ยนตีจะไม่แตก พวกนักดื่มนิยมกินมาก เป็นยากำลัง รักษาอาการผอมแห้ง ปอดพิการ และรักษาโรคหัวใจ
  • ใบ  ใช้เป็นยาบำรุงไฟธาตุ ตำใบเอาน้ำใส่แผลสด และเรื้อรัง
  • ดอก เป็นยาฆ่าเชื้อโรคเรื้อน และยังทำให้อุจจาระละเอียด
  • หัว  ใช้เป็นยารักษาเสมหะเบื้องบนให้ตกลงได้ หรือใช้ดองสุรา กินทำให้เกิดกำลัง และยังบำรุงกำหนัดได้อีกด้วย
  • ราก  เป็นยาบำรุงเส้นประสาท
Scroll to top